ಪುಟ್ಟ ಮಗುವಂತೆ

ನಿನ್ನಂದಕೆ ಮನಸೋತೆ ನಾನು 

ನನ್ನ ಈ ಕಾವ್ಯದ ಭಾವ ನೀನು 

ನನ್ನಿಂದ ನೀನೆಷ್ಟೇ ದೂರ ಹೋದರು 

ಮರೆಯಲಾರೆ ನೀ ನನ್ನ ಮರೆತರೂ 

ಸೂರ್ಯ ರಶ್ಮಿಯ ಸ್ಪರ್ಶಕೆ ಹೂ ಅರಳಿದಂತೆ 

ನಿನ್ನ ನಗುವ ಸ್ಪರ್ಶಕೆ ನನ್ನ ಮನ ಅರಳಿತು 

ನದಿಯು ಓಡಿ ಕಡಲ ಅಪ್ಪಿ ಸೇರುವಂತೆ 

ನಿನ್ನ ಉಸಿರಲಿ ನನ್ನ ಜೀವ ಬೆರೆಯಿತು 

ನನ್ನ ಎದೆಯ ಗೂಡ ತೊಟ್ಟಿಲಲಿ 

ನಿನ್ನ ತೂಗುವೆ ಪುಟ್ಟ ಮಗುವಂತೆ 

ಕಳೆದೊಗುವ ಇಬ್ಬರೂ ಕಾಣದ ಊರಿನಲಿ 

ಈ ಲೋಕದ ಜನರ ಕೈಗೆ ನಿಲುಕದಂತೆ 

ಕನಸಲೂ ನಾ ಕಾಣಬಯಸುವೆ ನಿನ್ನನೇ 

ನಿನ್ನ ಸನಿಹದ ಹೊರತು ಬೇರೇನೂ ಬೇಡೆನು 

ನೀ ಜೊತೆಗಿದ್ದರೆ ನಾ ಮರೆಯುವೆ ಈ ಜಗವನೆ 

ನಿನಗಾಗಿ ಮುಡಿಪಿಟ್ಟಿರುವೆ ನನ್ನ ತನು-ಮನವನು